donderdag 5 april 2018

3. Verhalen over Oud Baarn “De Klaphekjes deel 2”

In ons vorige verhaal over de klaphekjes plaatsten wij een oude foto van de “klaphekjes" welke de overgang van de spoorlijn in het ravijn moesten beveiligen. Op genoemde foto zag men deze hekjes van dichtbij, zonder een overzicht van de situatie te verkrijgen. Verschillende lezers, vooral degenen die zich later In Baarn vestigden, vroegen ons om er ook niet een overzichtsfoto uit die tijd bestond. En jawel zie de onderstaande fraaie foto's van het spoorwegravijn met het station op de achtergrond vonden wij in ons archief.




En waar het hier voornamelijk om gaat; u ziet hier dan duidelijk één der overgangen, links is de overgang bij de Wittelaan en rechts thans de Prinses Marielaan. Tussen twee haakjes: de Wittelaan liep vroeger vanaf de Nassaulaan naar de SpoorwegIaan (thans Gerrit van der Veenlaan), over de spoorlijn verder (thans Prinses Irenelaan), passeerde de Gen. van Heutszlaan en liep dwars door het Baarnse bos tot aan de Kroningslaan.

Dat de overgangen overbodig werden toen in het jaar 1911 de voetbrug over het ravijn werd geopend is wel duidelijk. Er is op bovenstaande foto nog wel een en ander te zien. Allereerst valt het op hoeveel fraaier een blik in het ravijn was, toen de lelijke palen van de elektrische bovenleiding er nog niet stonden. Ook voor de jeugd was de voormalige stoomlocomotief veel leuker om deze onder de voetbrug te zien doorgaan. Of de machinist het erom deed weet ik niet, maar als hij de brug passeerde en daar jongens op zag staan, liet hij meestal een grote wolk stoom los.

Op ons plaatje ziet het station staan. Het stationsgebouw is nog niet veel veranderd, alleen 't perron is langer geworden en het tweede perron heeft een moderner overkapping gekregen. Ook de telefoonpalen langs de spoorlijn behoren tot het verleden. Maar nog steeds is het spoor ravijn een der aantrekkelijke attracties voor jong en oud in Baarn.