 |
| de heer H.v.d.Veen uit Soest |
" Met deze resolute bewering begint de heer H. v. d, Veen, rustend
zakenman uit Soest, op 10 october 1953 ons kort vraaggesprek over televisie.
Hij gooit de spons in de emmer, en laat de ruiten van zijn Packard, die
hij een goede beurt geeft, maar zoals ze zijn.
"Kijk, we zitten hier nog al afgelegen, practisch in het bos zoals u
ziet - van uitgaan komt dan ook niet zoveel - en daarom- kijken mijn vrouw en
ik graag naar de televisieprogramma’s. Ja, als 't een mooi programma is, dan
geniet je. Anders kun je 't toestel beter afzetten!"
Wat nu?
Twee jaar Nederlandse televisie zijn nu voorbij. Per 1 October is
officieel de experimentele periode afgesloten. Maar op deze datum is nog geen
periode van nieuw en grootser televisiebeleid ingeluid. Alles blijft nog
voorlopig zoals het was; nog drie maanden zullen de kijkers een rantsoen van
twee avondjes in de week televisie worden geboden. In die drie maanden zullen
de leiders van de omroepverenigingen en de regering zich nog weer verder
kunnen beraden over de vraag: wat nu? Meer zendtijd, meer geld, meer reclame,
betere programma's? enz. Ondertussen hebben wij de mening gehoord van enkele
bezitters van televisietoestellen; zij zijn immers de meest directe
belanghebbenden bij alles wat er op dit gebied zal gaan gebeuren. Wat vonden
zij nu van de afgelopen programma's; hebben die hun bevredigd ? Met andere
woorden: kregen zij waar voor hun geld? En wat zijn hun wensen voor de toekomst?!
De heer v. d. Veen uit Soest is verder van oordeel, dat er meer variatie
in de programma's dient te komen; "en sportuitzendingen, ja, vooral
sport!" Ingedeeld naar de omroepverenigingen, vindt hij de programma's
van de A.V.R.O. en de K.R.O. de beste. Op . onze vraag of hij meer zendtijd zou
wensen, zegt hij: "drie of vier avonden in de week lijkt mij
genoeg." Mevrouw v. d. Veen uit zich blijmoediger over de televisie:
"Ik verlang steeds naar de uitzendingen - ik sla er dan ook geen enkele
over; nee, ik zou het toestel niet graag meer willen missen" ...
 |
| Mevrouw Poelgeest uit Hilversum |
Blijft er niet voor thuis
"In het begin was de televisie een reuze nieuwtje", zegt
mevrouw Van Poelgeest, uit Hilversum. "De eerste avonden was ons huis te
klein voor al de buren en kennissen, die kwamen kijken. Maar dat veranderde al
gauw. Mijn man kijkt zo nu en dan wel eens; en ikzelf, wanneer ik niets anders
te doen heb, ook wel. Maar ik blijf zeker niet voor de televisie thuis. De
kinderen - er zijn er vijf, van een half tot zestien jaar - zijn er dol op. De
oudsten mogen soms dan ook wel eens opblijven als er iets aardigs op het
programma staat; dat moet je vooruit even goed bekijken, want lang niet alles
is voor jonge ogen geschikt. Televisie is wel mooi, maar men moet zorgen dat
men er de baas over blijft; televisie mag niet de baas zijn over ons!"
Van de verschillende programma's vindt mevrouw Van Poelgeest die van de
A.V.R.O. en de N.C.R.V. de beste. En wat haar wensen voor de toekomst betreft,
zegt deze moeder:
"Ik zou wel graag zien, dat er elke dag uitzendingen waren, zodat je
wat meer kon uitkiezen naar je eigen smaak. Want ik ben er beslist tegen, zoals
sommige mensen doen, het toestel aan te zetten en maar domweg af te wachten
wat er geboden wordt. Je moet een keuze maken, en kunnen maken, zoals bij
radio" ...
 |
| familie Wijtzes uit Amersfoort |
Meer sport!
De heer A. Wijtzes, architect te Amersfoort, kocht een televisieontvangtoestel
ter gelegenheid van de kroning van de Engelse Vorstin. Deze zeldzame,
glorieuze gebeurtenis wilde hij in zijn huiskamer meebeleven. De prachtig
geslaagde uitzending die hiervan werd gegeven, is voor de heer Wijtzes nog
steeds het hoogtepunt van alles wat hij op het televisiescherm heeft gezien.
Dan volgen de uitzendingen van de waterpolowedstrijden in Nijmegen, en de
reportage van de opening van de Staten-Generaal. De heer Wijtzes is geen
ontevreden televisiekijker, al stellen de programmas hem wel eens teleur.
"Ik volg elke uitzending", zegt hij. "Ik kan niet zeggen, dat ik
de programma's van een bepaalde omroepvereniging beter vind; ik zie weinig
verschil in kleur en gehalte. Meer zenduren? Ja, aan de ene kant wel, aan de
andere kant niet. Het gevaar bestaat dan, dat je meer van je werk afgehouden
zou kunnen worden. Al is het natuurlijk ook weer zo, dat je bij meer zenduren
een betere selectie kunt toepassen. Wat ik graag meer zou willen zien, zijn
sportuitzendingen."
Wij vragen de heer Wijtzes tenslotte nog, of hij het hinderlijk zou
vinden, als de televisie werd gebruikt ook voor reclamedoeleinden. "Geen enkel
bezwaar, mijns inziens. Voor mijn part zeggen ze driemaal in een uitzending "gebruik
Schoonman's zeep" - als de kwaliteit van de uitzending er maar beter door
is!" ...
"Je blijft toch kijken" ...
 |
| familie Hamstra uit Weesp |
"Veel te veel danspartijen voor de televisie tegenwoordig" . . .
roept de ir A. Hamstra, fabrikant in Weesp, uit. "Slavische, Griekse, Spaanse
... Dat wordt maar vervelend. Ik kocht het toestel in Juli om de kroning te kunnen
volgen, ah, dat was prima toen! Wij volgen elke uitzending. Nee, niet alles is even
best. Men wordt vaak te hoogdravend naar mijn smaak. Soms, als de uitzending mij
te saai of te treurig wordt, zet ik de televisiemuziek af, en vrolijke radiomuziek
aan. Dan krijg je een grappige tegenstelling; dat is dan tenminste experimentele
televisie, waar je om kunt lachen ... Wat de verschillende omroepen brengen, is
ongeveer gelijk. Wel was er eens een toneelstuk, gebracht door de Vara, waarin
erg werd gevloekt. Wij zijn niet kerks, maar dit vonden we stuitend. En wat de
toekomst betreft: meer keuze, en dan vooral leuke toneelstukken en goede films."
Op Prinsjesdag had de familie Hamstra twee volledige klassen schoolkinderen
in de kamers rondom· het televisietoestel verenigd. "Ze vonden het schitterend
de kinderen", vertelt mevrouw Hamstra, Mevrouw Hamstra heeft ook nog een wens
voor de toekomst: "bij meer zendtijd moet er ook eens iets gebracht worden
speciaal voor de oudere kinderen."
"'t Gekke is", vertelt nog de heer Hamstra, "dat, al bevalt
het programma je niet, je toch aan het toestel blijft zitten. We hopen maar, dat
we binnenkort ook België zullen kunnen ontvangen. Want als je .je afvraagt: wat
krijg ik nou eigenlijk voor het geld dat ik neergelegd heb, dan is dat maar verdraaid
weinig" ..
Stroppen!
 |
| de heer Goldschmeding |
De heer G. A. Goldschmeding Jr uit Amsterdam, handelaar in o.a. radio en
televisietoestellen, organiseert in zijn zaak nu en dan shows.
"In het begin, toen de televisie nog een nieuwtje was", vertelt
de heer Goldschmeding, "werden we bestormd met aanvragen. De laatste tijd gaat
dat maar heel kalmpjes. Er zit geen schot in de verkoop van televisietoestellen.
De mensen zijn in 't algemeen wel voldaan over wat ze te zien krijgen; maar het
aantal zenduren is te weinig. Dat weerhoudt de meesten van kopen. Bij ruimere zendtijd,
bij veelvuldiger internationale programma-uitwisseling, en wanneer vaker belangrijke
actualiteiten voor de televisie worden gebracht, zal direct de publieke belangstelling
stijgen." Afgescheiden van dit zakelijke oordeel over de televisie, heeft
de heer Goldschmeding ook persoonlijke wensen: "meer variatie, meer eigen
karakter in de uitzendingen, en meer "actuele flitsen."
En over eventuele reclame in de televisie, merkt de heer Goldschmeding op:
"Persoonlijk zie ik daar geen bezwaar in - financieel is dat wel nodig. Op
't peil van de reclame-uitzendingen zal critisch toezicht nodig zijn. Even weinig
opgewekte klanken hoorden we van andere handelaren:
 |
| de heer Lomans, handelaar uit Amersfoort |
"Zolang ze zo doorgaan, tweemaal per week uitzenden, zit er voor ons
niets in", zegt een verkoper uit Bussum. "Stroppen!" roept een andere
verontwaardigd uit. Zie maar eens, ik heb hier vier toestellen staan: twee van
500, een van 700 en een van 1300 gulden. Al 2 jaar staan die renteloos!" "Bij
iedere stunt die de televisie brengt, verkoop je een paar toestellen", vertelt
een handelaar uit Amersfoort. "Dat duidt er op, dat de belangstelling van
het publiek heus wel op te wekken is. Er is de laatste tijd enige opleving merkbaar
met het uitzicht op de meerdere zenduren. Ik geloof trouwens niet, dat de mensen
om de kosten van het kopen van een ontvangtoestel weerhouden worden. Want hoevelen
hebben zich niet een bromfiets of een dure radio aangeschaft. De goedkoopste televisieontvanger
kost nu 495 gulden."
Actuele reportages !
 |
| familie Mons uit Amsterdam |
"We houden het licht er tegenwoordig maar bij aan" . . . zegt de
heer M. Mons, zakenman uit Amsterdam, die vanaf het begin de televisie-uitzendingen
heeft gevolgd. Deze uitlating illustreert wel duidelijk, wat er veranderd is sinds
die tijd, toen men hier, met de grote kring van kinderen en familie, in het donker
rondom het televisietoestel zat· geschaard. Dat was op die uitzendavonden in de
eerste weken, toen ieder zijn werk er voor liet rusten. Nu zitten vader, moeder
en kinderen onder vol lamplicht aan tafel, ieder bezig met zijn werk; en in de
hoek staat eenzaam een man op het televisiescherm zijn causerie uit te praten ...
"Direct van het begin af heb ik de radio meegemaakt", vertelt de
heer Mons. "Met de televisie wilde ik er ook meteen weer bij zijn. Ik zag er
vooral mogelijkheden in voor mijn kinderen - wij hebben er negen, van 12 tot 25
jaar - voor ontspanning en geestelijke ontwikkeling. Er zijn echter te veel programma's
geweest die volstrekt niet boeien. Wat de jongens graag zien zijn sportuitzendingen.
Naar mijn mening moet de televisie veel meer brengen aan directe actuele reportages.
De Kroning en Prinsjesdag waren hoogtepunten! En 'dan: goede toneelstukken en goede
speelfilms!"
Stuitend
Het is geen chauvinisme van de heer Mons - bekend N.C.R.V.-man - als hij
de televisieprogramma's van de N.C.R.V. veruit de beste vindt; dat komt nu eenmaal
doordat deze programma's hem qua strekking en inhoud het beste liggen. Dan volgt,
naar zijn oordeel, de K.R.O., die nog wel eens met een goed toneelstuk voor de televisie
komt.
De heer Mons heeft ook nog wel iets aan te merken op de N.C.R.V.-programma's.
Zo vindt hij de soms abrupte overgang van het lichte programma naar de dagsluiting,
niet sluitend - eerder stuitend. Verder is de heer Mons van mening dat de N.C.R.V.-televisieprogramma’s,
in hun geheel, zich te weinig onderscheiden van de andere programma's.
Als we hem de verlanglijst vragen voor de toekomst, zegt de heer Mons: "Meer
zenduren, graag, maar dan ook betere programma's! En wat de N.C.R.V. betreft: graag
korte filmflitsen over actuele gebeurtenissen uit de kerkelijke en Chr. sociale
wereld. Ik wil niet alleen horen en lezen van een belangrijke bijeenkomst, vergadering
of Bondsdag, maar ik wil er, in de vorm van een journaal, nu ook iets van zien!"
 |
| Leen Bakker |
Geplaatst door L.J.A.Bakker
http://knipselsuitkranten.nl
http://www.grijsvuur.nl
Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter
